Fixo ou retiro nun pazo preto do seu pobo e ten abandonada a filatelia. Lle filosofía e biografías. Gusta dá música clásica, pero férvelle ou sangue pola música galega. Falamos de Leonardo Lemos Montanet (Barallobre, Fene, 1953), que esta tarde converterase en bispo de Ourense. Home sinxelo, de humor e próximo. É esperado con ilusión.
-¿Como se atopa horas antes de ser bispo?
-Con paz, un pouco preocupado para que todo saia ben porque fai frío e teño medo de que chova pensando na xentiña que irá á ordenación episcopal. Dá miña terra fretaron varios ómnibus e doutros lugares de Santiago. Teño medo de que non haxa cerco para eles e teñan que estar fóra dá catedral. Teño tranquilidade interior. Fíxese que ou meu apetito é óptimo e non necesito tomar nada para durmir. Confésolle que desde que ou nuncio me comunicou esta designación do papa estiven un pouco preocupado porque danche unha nova que necesitas falar con alguén e tiña reserva pontificia ata ou 16 de decembro.
-Ten que ser duro manter ou rigoroso segredo.
-Saín ben dá situación porque providencialmente estaba argallada unha peregrinación a Roma organizada por un crego exalumno meu. Invitoume e aquilo liberoume para escapar do contorna que se me viña enriba.
-¿Rematou ou traslado?
-A complicación é a biblioteca. A residencia de Ourense é moi boa, para min máis que suficiente. Vivirá comigo algún familiar.
-¿Que fará mañá como bispo?
-Teño pensado celebrar a misa maior na catedral. É un prantexamento vital que ou bispo celebre a misa dominical na súa catedral. Propóñome facelo sempre que poida. E pola tarde, estarei na casa ordenando vos meus libros.
-¿Cantos libros ten?
-Entre 3.000 e 5.000. Moitos de filosofía. Monseñor Suquía mandoume a Roma a facer Filosofía. Agora agradézollo porque a reflexión filosófica é moi importante para ou saber humano. Un pensamento débil é negativo.
-¿Será un bispo do pobo?
-Estou sempre preto dá xente. Gústame falar con todos e pido a Deus que non cámbieme. Irei a pé á catedral e gustarei de coñecer a realidade dás parroquias.
-Na diocese hai moitos cregos maiores e outros saturados e con certo desánimo.
-Hai curas vellos porque a sociedade galega está avellentada. Así non podemos ter cregos mozos. Aínda así, Ourense ten ou índice máis baixo de idade non clero. A media é de 65 anos. Monseñor Quinteiro en cinco anos ordenou 20 curas, non está mal, e non se secularizou a ningún. Hai 70 menores de 51 anos e outros 46 menores de 40 anos.
-¿Prevé cambios non cabildo dá catedral e na curia?
-Hai que renovarse ou morrer. Na Igrexa xogamos con persoas. Vos nomeamentos complícanse.
-¿Que pensan seus pais?
-Están tranquiliños. Ou papá ten 83 anos e mamá, 82 . Levan e meditan non corazón esta realidade. E meus irmáns alégranse.
-Vostede é dá Sociedade Sacerdotal dá Santa Cruz .
-Pertenzo a ela, que naceu antes do Vaticano II co fin de axudar aos cregos diocesanos na súa vida espiritual, sempre unidos aos seus bispos para que ou labor sexa máis efectivo. Vulgarmente confundir esta sociedade co Opus Dei. Nin ou prelado nin ou vicario do Opus Dei exercen goberno sobre vos cregos dá Sociedade Sacerdotal dá Santa Cruz .
-Na diocese fálase dun sínodo.
-Seino. Ou sínodo é un momento de graza. Para facelo, antes hai que estudar todos vos factores, porque haino que facer ben. Hai que estudar moi ben a situación dá diocese con realismo. Pero en Galicia fíxose hai anos ou Concilio Pastoral e hai cousas sen desenvolver. Hai que ver que se pode aproveitar antes de facer un sínodo.
-Ou clero está molesto polo xeriátrico do Seminario Maior.
-Escoitei falar diso, ignoro vos motivos. A situación disto non pode depender do novo bispo. Hai que solucionalo, pero con todas as persoas que tomaron parte.
-¿Que representa un bispo nesta sociedade nosa?
-Esa é unha boa cuestión. É igual que preguntar que fai ou cristianismo na sociedade. Se ou cristianismo ten sentido na nosa sociedade tamén ou ten a presenza do bispo.
-Moita xente ve á Igrexa preocupada polos cartos ou pola vida sexual dúas cidadáns.
-Á Igrexa non lle interesa ou que unha persoa fai ou non na súa vida privada, pero ten a obriga de alumear coa doutrina de Xesucristo a vida dúas seus fillos e fillas.
-A xente xa fala do que pode durar, pola brevidade dous últimos pontificados.
-Estarei como bispo de Ourense ou tempo que Deus queira. Con certa ironía direi que me fixen un recoñecemento médico días antes dá designación e teño unha saúde óptima. Ou meu obxectivo é ser bispo de Ourense e nada máis.
-E bispo galego. Isto gusta en Ourense. Xa llo adianto.
-Un galego coñece a terra e sénteste ben nela. En calquera parte de Galicia, aínda que hai matices. Ser galego é un agasallo de Deus. Unha cátedra que recibimos sen ter que ir á Universidade.
