No 80 aniversario da fundación do Opus Dei (2-X-1928)

Reproducimos un artigo publicado en El Correo Gallego o pasado 2 de outubro, onde se presenta a importancia da oración na vida de San Xosemaría.

Imaxe dunha capela adicada a San Xosemaría en Madrid, onde se representa o momento da fundación do Opus Dei

Puidemos entrever estas últimas semanas unha sorprendente continuidade de Benedicto XVI dende a súa primeira Xornada Mundial da xuventude en Colonia (2005), ata os encontros máis recentes en Sidney e París. En canto se atopa con mozos, o Papa ponos a rezar. E eles responden con facilidade, como o máis lóxico.

Aínda recordamos esas multitudes en adoración, ante o Santísimo Sacramento, e o Papa repetindo -son palabras de hai uns días en Lourdes-: "permanecede en silencio e adorade o voso Señor, o noso Mestre e Señor Xesucristo. Permanecede en silencio, despois falade e dicide ao mundo: non podemos calar o que sabemos".

Esas aglomeracións en oración xunto ao Papa desentoan no medio do agrisado aburrimento do vello continente, que parece incapaz de gozar de Deus e de todo; e permítennos intuír por onde se pode achegar esa primavera da Igrexa que xa anunciaba Xoan Paulo II.

Dou un salto a un recordo dun faladoiro con Alvaro del Portillo, primeiro sucesor de San Josemaría, do que se abriu a Causa de canonización. O Prelado do Opus Dei contaba, hai uns anos, dun recente encontro co Papa, no que Xoan Paulo II se referiu á vitalidade do Opus Dei. Don Alvaro protestou filialmente, comentando que, como dicía San Xosemaría, o sustento do Opus Dei é a oración, "ao que o Santo Padre respondeu Precisamente a iso referíame".

"Javi: ¡acórdate toda a vida!: o único medio que tivemos no Opus Dei, e que teremos sempre, é a oración. ¡rezar!, ¡rezar sempre! Esta é a única esencia do Opus Dei: a oración".

Cúmprense hoxe, festividade dos Santos Angeles Custodios, 80 anos do día en que Deus fixo ver o Opus Dei a san Xosemaría, e poderiamos resumir precisamente na centralidade e primacía da oración todos estes anos pasados. En 1934 escribira en Camiño que "a oración é o alicerce do edificio espiritual. -a oración é omnipotente". El mesmo rezaba con este convencemento, e así transmitíao co exemplo vivido.

Facíao sobre todo en momentos de especial relevancia, coma se fose esa -rezar- a súa principal rexouba, o quitapesares da alma. Un dos seus biógrafos achéganos un testemuño conmovedor desta paixón da alma do Fundador do Opus Dei. Nunha carta, escrita precisamente as vésperas dun aniversario fundacional, alá polo ano 1939:  "Hoxe, vésperas dun dos días de acción de grazas -quizais pase inadvertido, para case todos-, acórdome de cada un con máis intenso pensar e querer (...). Pasarei a noite enteira xunto ao Señor, e... non queirades saber as loucuras que nos imos dicir". Refírese á capela do pazo episcopal de Vitoria. O mesmo día, en confidencia de amigo, transmite a outro a mesma idea:  "Pasarei a noite enteira xunto ao Señor, na capela deste pazo Episcopal, xa que foi tan bo Él, que... púxoseme a tiro. ¡ Ogallá déalle no Corazón "!

O actual Prelado do Opus Dei -D. Javier Echevarría- deixou escrito un recordo elocuente de San Xosemaría neste sentido:

-Javi -díxolle-¡ acórdate toda a vida!: o único medio que tivemos no Opus Dei, e que teremos sempre, é a oración. ¡ Rezar!, ¡ rezar sempre!, porque aínda que pareza nalgún momento que contamos con todos os medios humanos, ¡ non os temos! Esta é a única esencia do Opus Dei: a oración.

Ao celebrar o seu xubileu sacerdotal, san Xosemaría sorprendeu confiando aos seus fillos que o seu propósito para celebrar eses 50 anos como sacerdote era "recomezar a ser alma de oración". É o que fixo toda a súa vida, o núcleo das súas ensinanzas, precisamente aos seus fillos e a tantas almas que procuran vivir en plenitude a vida cristiá no medio do mundo. Como querendo deixar claro que non só non é obstáculo o atafego ordinario para unirse a Deus, senón que é o que engade esplendor, seguridade e calor á vida ordinaria. Gozando. Igual que o Papa.

                                                          

Carlos Carrasco