Javier Cuadrado coordina o Laboratorio de Enxeñaría Mecánica da Universidade da Coruña en Ferrol, un grupo de investigación dedicado á simulación de sistemas mecánicos móbiles, con aplicación en sectores tales como o naval e oceánico, a automoción ou a biomecánica. Neste último campo, o equipo traballa actualmente nun proxecto dedicado ao deseño de ortesis activas para axudar á marcha de lesionados medulares. Pai de dez fillos, Javier é tamén presidente doClub xuvenil Roiba.

Estudei a carreira e fixen o doutoramento na Escola de Enxeñeiros Industriais de San Sebastián, pertencente á Universidade de Navarra. A pouco de iniciar a carreira comecei a colaborar en tarefas de investigación, que logo continuei no doutoramento, durante o cal tamén dei clases, polo que puiden coñecer ben -o outro lado do mostrador- da Escola. O ambiente era estupendo. Alí aprendín o que era a universidade, e que se pode combinar a procura da excelencia científica coa preocupación polos demais, empezando polas persoas que tes ao redor. Antes de finalizar a carreira pedín a admisión no Opus Dei como supernumerario.

As regras do Laboratorio son: confianza nas persoas, interacción total, e celebración de todo o celebrable

Tras terminar o doutoramento, obtiven unha praza de profesor na Escola Politécnica Superior de Ferrol, que estaba a arrincar naqueles anos. Cando cheguei, asignáronme un pequeno despacho cunha mesa e unha cadeira: tíñamos que empezar de cero, pero sabía o que facer, pois o mesmo vivín en San Sebastián. Así que empecei a traballar con estudantes, que despois terminaron a carreira, fixeron o doutoramento...

No Laboratorio traballamos cinco profesores, cinco doutorandos (de distintos lugares de España e do mundo) e un técnico. Recibimos moitas visitas de estudantes e profesores doutras universidades españolas e estranxeiras para facer estancias connosco. As regras do Laboratorio son confianza nas persoas, interacción total (todos compartimos a mesma sala), e celebración de todo o celebrable. Quen pasa por aquí colle un gran agarimo ao Laboratorio (agora imos lanzar unhas camisetas para os nosos fans).

Estamos encantados co proxecto, especialmente porque implica tratar con persoas que sofren este tipo de limitacións, e isto estanos axudando moito a todos.

Durante bastantes anos traballamos en aplicacións industriais, pero eu tiña a inquietude de atopar un campo de aplicación cunha repercusión social máis directa. Era consciente de que a biomecánica era a vía máis adecuada para iso, pero faltábame a conexión médica. Con todo, hai uns anos, e dunha maneira bastante providencial, xurdiu esa conexión, que se traduciu nun proxecto para o desenvolvemento de ortesis activas que axudasen a camiñar a lesionados medulares. Estamos encantados co proxecto, especialmente porque implica tratar con persoas que sofren este tipo de limitacións, e isto estanos axudando moito a todos.

Pero ademais do grupo do Laboratorio, coordino outro grupo de dimensión semellante na miña casa. Aínda que aquí teño a colaboración da miña muller, Mar, para "coordinar" ao dez fillos que Deus regalounos até o momento. A conciliación (como lle chaman agora) de traballo e familia resúltame bastante sinxela, por dous motivos: a miña muller dedícase full-time a crear fogar, e eu teño unha gran flexibilidade para organizar o meu horario (o que peor leva Mar son as miñas viaxes). Iso si, case non sei se as butacas do salón son cómodas ou non, porque non adoito ter oportunidade de sentarme. Pero ese esforzo vese máis que recompensado con só mirar un segundo a calquera dos nosos fillos. Na súa educación humana e cristiá está a resultarnos de inmensa axuda o labor dos clubes que persoas do Opus Dei promoveron na nosa cidade, e os nosos fillos están encantados coas actividades semanais, o estudo, festas e festivais, equipos deportivos, campamentos, etc. Mar bota unha man no club de nenas, encargándose do preclub, destinado ás máis pequenas, e eu procuro sacar o tempo que podo como presidente do clube de nenos.

En resumo, unha vida moi intensa, moi chea, apaixonante, na que todos os días necesitamos pedir ao Señor que nos axude a manter o tipo unha xornada máis, e a que todo isto non sexa simplemente "as nosas cousas", senón o medio para que nos acheguemos máis a El xunto cos que nos rodean.